Ontkenning van de afhankelijkheid van het middel of gedrag is een belangrijk symptoom van de verslaafde. Het duurt gemiddeld 8 tot 10 jaar voordat diegene erkent een verslavingsprobleem te hebben. Meestal is het zo dat mensen uit de directe naaste omgeving al geruime tijd weten dat het niet goed gaat met die persoon.
Over het algemeen is bekend dat de verslaafde zich alleen wil laten helpen, als hij/ zij aan de grond zit en geen andere uitweg meer ziet. Bijvoorbeeld als diegene zijn baan of partner is kwijtgeraakt ten gevolge van gebruik. Dit wordt ‘hitting rock bottom’ genoemd.
Toch is het niet nodig om op dit moment te wachten. Eerder ingrijpen kan effectief zijn, door met de verslaafde in gesprek te gaan over zijn gedrag en de gevolgen die dit op zijn leven heeft en die van anderen.
Dit ingrijpen noemen we het plegen van ‘interventie’. Bij dit gesprek kunnen naasten, maar ook werkgevers, huisartsen, of andere belangrijke betrokkenen, ingezet worden.
Als de verslaafde weigert om te gaan werken aan zijn herstel, kunnen er afspraken gemaakt worden middels het opstellen van een interventieplan. In dit plan wordt opgenomen welke oplossingen kunnen worden gebruikt door alle partijen om verergering van de verslaving en schade door de verslaving zoveel mogelijk te beperken/voorkomen.
Herstellen van een verslaving is een intens proces dat levenslang aandacht vraagt, maar zeker mogelijk is. Herstellen van een verslaving speelt zich af op 3 niveaus: lichamelijk, psychisch en sociaal.