logo Ponte Forte

INFORMATIE VOOR WERKGEVERS EN HET UWV

Verzuim

Maar liefst 10% van de Nederlandse beroepsbevolking kampt met een verslavingsprobleem. Hiervan is 5% medewerker. Een grote groep van de volwassen verslaafden neemt gewoon dagelijks deel aan het arbeidsproces. Probleemgebruikers verzuimen echter twee tot zes keer vaker dan niet-gebruikers en niet-verslaafde medewerkers. Daarnaast is 14% van de bedrijfsongevallen gerelateerd aan alcohol en is 26% van het totale ziekteverzuim de oorzaak van de zogenoemde ‘blauwe maandag’.
Het RIVM-rapport ‘Gezond Verstand’ meldde dat de kosten van alcoholmisbruik en -afhankelijkheid jaarlijks ruim 356 miljoen euro bedraagt. Om nog maar te zwijgen van de ruim 1 miljard euro aan kosten als gevolg van ziekteverzuim (Meijer, 2006).

Kosten direct en indirect verzuim

Directe en indirecte verzuimkosten zijn een belangrijke reden om ziekteverzuim aan te pakken. Verzuim is namelijk niet alleen verstorend maar ook erg duur. Ziekteverzuimkosten worden uitgedrukt in ‘directe’ en ‘indirecte’ verzuimkosten. Onder de directe verzuimkosten wordt het bruto loon van de zieke werknemers over de verzuimde dagen verstaan, rekening houdend met het arbeidsongeschiktheidspercentage en het dienstverbandpercentage. Omdat indirecte verzuimkosten lastig exact zijn vast te stellen, wordt vaak gesteld dat deze verzuimkosten ongeveer even groot zijn als de directe verzuimkosten. Werkgevers krijgen in de context van dosering- en verslavingsproblematiek van werknemers te maken met directe en indirecte verzuimkosten die – al dan niet ongemerkt – flink uit de hand kunnen lopen.

Directe verzuimkosten bij verslaving uiten zich onder meer in: 

  • Regelmatig een dag afwezig
  • Langer ziek (verminderde weerstand)
  • Eerder naar huis gaan
  • Te laat komen 
  • Volledige uitval (burn-out) 

 

Indirecte verzuimkosten bij verslaving komen voort uit de symptomen die nauw met de problematiek samenhangen:

  • Minder presteren
  • Inefficiënt werken en productiviteitsverlies (kost heel veel geld)
  • Fouten en ongelukjes
  • Liegen, diefstal en fraude
  • Stagnatie van persoonlijke talentontwikkeling
  • Verslechterde werksfeer, die in het ergste geval uitmondt in een arbeidsconflict


De kosten ten gevolge van een verslaving kunnen zeer hoog worden. Bijvoorbeeld omdat de verslaafde effect heeft op zijn omgeving of een grote aanslag op de tijd doet van zijn collega’s en het management.

Werkgever is verantwoordelijk voor de verzuimbegeleiding en het re-integratie traject.
De rol van de werkgever is het herstelproces van de medewerker is hetzelfde als bij andere chronische ziekten. Verslaving is een officieel erkende chronische progressieve ziekte.

De medewerker is zelf verantwoordelijk voor zijn herstel. De werkgever is, net als bij andere ziekten, verplicht om hulp te bieden. Daarnaast komt de verantwoordelijkheid voor de re-integratie van de zieke ook op het bordje van de werkgever te liggen. Verder zijn werkgevers in het kader van de Arbowet verplicht om een Risico Inventarisatie en -Evaluatie (RI&E) op te stellen om de arbeidsrisico’s in kaart te brengen. Het ADM-beleid (Alcohol, Drugs en Medicijnen) maakt daar ook onderdeel van uit.